کد مطلب:29368 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102

گونه های بدی ها












4375. الغارات - به نقل از نعمان بن سعد، از امام علی علیه السلام -:او تازیانه به دست، به بازار می رفت و می فرمود:«بار خدایا! از بدی ها و از شرّ بازار، به تو پناه می برم».[1].

4376. امام علی علیه السلام:هرگاه كه از بازار، نیازمندی های روزمرّه تان را می خرید، به هنگام وارد شدن به بازار بگویید: «گواهی می دهم كه جز خدای یگانه بی شریك، خدایی نیست، و گواهی می دهم كه محمّدصلی الله علیه وآله بنده و پیامبر اوست. بار خدایا! از معامله زیانبار و سوگند دروغ، به تو پناه می برم و از كسادی متاع، به تو پناه می جویم».[2].

4377. امام علی علیه السلام:از گناهانی كه نابودی را جلو می اندازند، به خدا پناه می برم.[3].

4378. امام علی علیه السلام - در حكمت های منسوب به ایشان -:بار خدایا! از شب غفلت، و روز پشیمانی به تو پناه می بریم.[4].

4379. امام علی علیه السلام - در حكمت های منسوب به ایشان -:بار خدایا! به تو پناه می برم از این كه حقّی را كه خشنودی تو در آن نیست، بگویم و بدان خشنودی غیر تو را بجویم؛ و به تو پناه می برم از این كه در پیش مردم، خود را به چیزی آراسته كنم كه مرا نزد تو بد می سازد؛ و به تو پناه می برم از این كه عبرت برای بنده ای از بندگانت گردم؛ و به تو پناه می برم از این كه یكی از بندگانت به آنچه كه به او به وسیله من آموخته ای، از من سعادتمندتر گردد.[5].

4380. امام علی علیه السلام - در حكمت های منسوب به ایشان -:بار خدایا! دنیا را برای من زندان قرار مده و جدایی از آن را غمبار مكن. به تو پناه می برم از دنیایی كه مرا از آخرتْ محروم كند، و از آرزویی كه از عملْ بازم دارد و از زندگی ای كه خیر مُردن را از من بگیرد.[6].

4381. امام صادق علیه السلام:امیر مؤمنان شنید كه كسی می گوید:بار خدایا! از فتنه (آزمایش) به تو پناه می برم. فرمود:«می بینمت كه از مال و فرزند، به خدا پناه می جویی. خداوند متعال می فرماید:"إِنَّمَآ أَمْوَ لُكُمْ وَ أَوْلَدُكُمْ فِتْنَةٌ؛[7] اموال شما و فرزندانتان تنها [ وسیله ] آزمایشی [ برای شما ] هستند". بهتر است بگویی:بار خدایا! از آزمایش های گم راه كننده به تو پناه می جویم».[8].

4382. امام علی علیه السلام:كسی از شما نگوید:«بار خدایا! از فتنه (آزمایش) به تو پناه می برم»؛ چون هیچ كس نیست كه گرفتار فتنه نباشد؛ امّا هر كس كه می خواهد پناه جوید، از آزمایش های گم راه كننده پناه جوید؛ چون خداوند سبحان می فرماید:«وَاعْلَمُواْ أَنَّمَآ أَمْوَ لُكُمْ وَأَوْلَدُكُمْ فِتْنَةٌ؛[9] بدانید كه اموال شما و فرزندانتان تنها [ وسیله ]آزمایشی [ برای شما ] هستند».[10].









    1. الغارات:114/1، بحار الأنوار:46/102/103.
    2. الخصال:10/634، تحف العقول:122، بحار الأنوار:1/172/76 و 22/96/103.
    3. الكافی:7/347/2، الدعوات:151/61، بحار الأنوار:14/376/73.
    4. شرح نهج البلاغة:991/348/20.
    5. شرح نهج البلاغة:993/348/20.
    6. شرح نهج البلاغة:224/281/20.
    7. تغابن، آیه 15.
    8. الأمالی، طوسی:1201/580، تنبیه الخواطر:72/2، أعلام الدین:210.
    9. انفال، آیه 28.
    10. نهج البلاغة:حكمت 93، بحار الأنوار:6/197/94. سیّد رضی گفته است:معنای آن این است كه خدا، آنان را به مال ها و فرزندان می آزماید تا ناخشنود از روزی و خشنود از قسمت او از هم بازشناخته شوند و هرچند خداوند داناتر از آنان به آنهاست، لیكن برای آن كه كارهایی كه مستحق ثواب است، از آنچه مستحق عقاب است، پدید آید؛ چه بعضی پسران را دوست دارند و دختران را ناپسند می شمارند، و بعضی افزایش مال را پسندند و از كاهش آن ناخرسندند.